Als Johannes Vermeer nu geen schilder was geweest, maar chef-kok. Wat zou hij dan voor ons gekookt hebben?
Op een woensdagavond halverwege juli waarbij de temperatuur nog voelde als ontluikende lente in plaats van hartje zomer, togen disgenote Lavinia en ik naar de Prins Hendrikkade waar restaurant Vermeer huist onder hetzelfde dak als het NH Barbizon Collections. Nog gestrest van een drukke werkdag werden we in de bar verwelkomd en mochten we op de zachte fauteuils bijkomen met een glas bubbels. Altijd een goede binnenkomer!
Ik neem het vernieuwde interieur rustig in mij op en bedenk dat ik het zowel chique als verfrissend vind. Het heeft niets meer te maken met de oubollige vergane gloria die het was en waar ze overigens nog een leuke tijdelijke oplossing voor hadden gevonden in de vorm van Roomservice at Olof’s. Het pop-up restaurant in de Sint Olofskapel, terwijl het hotel werd verbouwd. Daar had ik al eerder een voorproefje gekregen van de kookkunsten van chef Chris Naylor en deze man is een tovenaar met groente. Het concept van Olof’s was dat groenten de hoofdrol speelden en dat je erbij nog vlees of vis kon bestellen.
Nu de keukenbrigade weer terug is op de oude stek, is ook het concept weer iets aangepast. Bij Vermeer geef je aan hoeveel gangen je wenst. De producten zijn seizoensgebonden en zoveel mogelijk lokaal. In sommige gevallen zelfs zó lokaal dat het gewoon op het dak groeit. Want jawel, ze hebben een heuse moestuin op de rooftop van het hotel! Wij mochten er zelfs even snel een kijkje nemen tussen de gangen door, en los van de moestuin biedt deze plek ook een fantastisch uitzicht op het Centraal Station en een deel van de omgeving.
Terug aan tafel werden we gang voor gang verrast. Eigenlijk begon het al bij het gerechtje met gestoofde wortel: die eet je namelijk met een pincet. Ik heb al best wat vreemde attributen in handen gehad om te eten (met name bij een seafood etagère waarbij je nogal wat gereedschap nodig hebt) maar dit was de primeur voor het pincet. Misschien is het niet eens zo’n slecht idee om vaker met een pincet te eten. Geniet je er wel langer van.
Als alleseter eet ik zelfs de dingen die ik niet geweldig lekker vind op (zijn er trouwens maar weinig), want je weet het nooit. Wat als het nou eens heel lekker is klaargemaakt? Dan ga ik het misschien wel herwaarderen. Zo ook het geval met de kalfszwezerik; boterzacht en verfijnd. Het bord was leeg.
Misschien is Chris Naylor wel een reïncarnatie van de beroemde schilder. Who knows!
Lees hieronder wat we per gang geserveerd kregen:
Radijs
Radijs met saus van lavas en geitenyoghurt
Wortel
Gestoofde wortel met salie en limoen, broodkruim en olijfkruim
Langoustine
Langoustine, gebakken met kool, BBQ kool en zeewier, langoustine coulis
Apostelhoeve, cuvee 12, Pinot gris/Auxerrois/Muller-thurgau, Maastricht, Nederland 2014
Zeeduivel
Geglaceerde zeeduivel met citroengras, groene asperge, kruisbes, wilde asperge en schuim van korma
Domaine de Belliviere, Chenin blanc ‘Premices’, Jasnieres, Frankrijk 2013
Rode biet (tussendoor)
Rode biet met blackberry en miso
Kalfszwezerik
Beurre Noisette gebakken zwezerik, bloemkool, spinazie, mosterd
Domaine Vignoble des 2 Lunes, Pinot Noir, Elzas, Frankrijk 2012
Kers
Kersen met verse amandel, zuring en sabayon
Aardbeien
Frisse salade met mezcal, gegratineerde citroen chiboust
Theo Minges, Rieslaner Spätlese, Pfalz, Duitsland 2014
Ook enthousiast geworden om bij Vermeer te gaan eten? Reserveren kan hier.